درمان افتادگی لگن

درمان افتادگی لگن زنان در 3 گرید مختلف به همراه بررسی علت این اتفاق؛ افتادگی لگن درجات متفاوت و متعددی دارد . در برخی از این موارد بیماران تغییر حس خاصی ندارد و علائم خاصی مشاهده نمی‌کنند. فقط احساس می‌کنند نسبت به قبل واژن گشادتری دارند یا نیاز به دفع مزاج بیشتر شده و فاصله زمان برای ادرار کردن کوتاهتر شده است.

افتادگی لگن یک وضعیت است که ممکن است به علت ضعیف شدن عضلات پیرینه ⁽¹⁾، آسیب‌های اسکلتی-عضلانی یا عوامل دیگر ایجاد شود. درمان این وضعیت بستگی به علت اصلی و شدت افتادگی دارد. تمرینات تقویتی عضلات پیرینه، فیزیوتراپی، و استفاده از وسایلی مانند لگن‌بندها و پشتیبان‌های مخصوص می‌تواند بهبودی موثری در افراد با افتادگی لگن ایجاد کند. همچنین، در موارد شدیدتر ممکن است نیاز به جراحی جهت تقویت و استحکام بخشیدن به ساختارهای اطراف لگن باشد. درمان مناسب با مشاوره و همکاری میان پزشک، فیزیوتراپیست و متخصصان مرتبط می‌تواند بهبود قابل توجهی در درمان افتادگی لگن به دنبال داشته باشد. اگر می‌خواهید همه چیز را در اینباره بدانید، تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

همچنین همواره از طریق شماره تلفن 09198400065 می‌توانید جهت دریافت مشاوره و یا تعیین وقت معاینه قبلی با دکتر شیرین شمس در ارتباط باشید.

اصلی ترین روش های درمان افتادگی لگن شامل چه مواردی می شود؟

برای درمان افتادگی لگن روش‌های مختلفی وجود دارد. چند روش معمول برای این درمان عبارتند از مواردی که در ادامه مقاله به آن می‌پردازیم:

• تمرینات تقویتی و فیزیوتراپی: تقویت عضلات پرینه و استفاده از تمرینات و روش‌های فیزیوتراپی برای بهبود وضعیت عضلات و افزایش استحکام آن‌ها بسیار کمک کننده است. در این زمینه بهره گیری از ورزش کگل توصیه می‌شود.
• استفاده از وسایل کمکی: از وسایلی مانند لگن‌بندها، پشتیبان‌ها و ابزارهای کمکی دیگر برای حمایت از لگن و کاهش فشار بر روی آن استفاده می‌شود.
• درمان‌های دارویی: در مواردی که این اختلال موجب ایجاد عوارض بعدی نظیر عفونت شده است، ممکن است پزشک داروهایی را تجویز کند که برای کاهش التهاب و درد و یا بهبود عملکرد عضلات مورد استفاده قرار می‌گیرند.
• جراحی: در موارد شدید وقتی که سایر روش‌ها موثر نباشند، ممکن است به جراحی نیاز باشد. این جراحی‌ برای تقویت و استحکام بخشیدن به ساختارهای اطراف لگن انجام می‌شوند.

علائم افتادگی لگن در زنان

علائم مختلفی وجود دارد که نشان دهنده این مشکل هستند ولی اصلی‌ترین علائم افتادگی لگن در زنان شامل موارد زیر می‌شود:

• احساس سنگینی در ناحیه زیر شکم و اندام تناسلی (واژن)
• ناراحتی شدید در داخل واژن
• احساس یا مشاهده برآمدگی یا توده‌ای در واژن یا بیرون آمدن قسمتی از اندام‌ها از داخل واژن زنان
• احساس وجود جسمی خارجی در داخل واژن (ممکن است فرد در هنگام نشستن احساس کند که روی یک توپ کوچک نشسته است)
• مشکلات در ادرار مانند احساس عدم تخلیه کامل، تکرر ادرار، بی اختیاری فشاری (هنگام سرفه مقدار کمی ادرار خارج می‌شود)

چرا نیاز به درمان افتادگی لگن الزامی است؟

نیاز به این درمان الزامی است. به این دلیل که افتادگی لگن علی الخصوص در درجات بالاتر می‌تواند منجر به ایجاد عوارضی از جمله مواردی که در ادامه به آن اشاره می‌کنیم شود.

عوارض افتادگی لگن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد و ناراحتی در ناحیه لگن: درد در ناحیه لگن که ممکن است به صورت مزمن و پریودیک باشد.  
• محدودیت‌های حرکتی: ممکن است افراد با افتادگی لگن مشکلاتی در حرکت کردن، راه رفتن یا تحمل وزن بدن داشته باشند.
• ناتوانی جنسی: برخی افراد به دلیل عوارض افتادگی لگن، مشکلاتی در عملکرد جنسی دارند.
• ناتوانی در کنترل دفع: ممکن است کنترل دفع ادرار و مدفوع برای افراد با افتادگی لگن به دلیل ضعیف شدن عضلات مربوطه دشواری‌هایی ایجاد کند.

✅ کیست بارتولن چیست؟

چه زمانی افتادگی لگن در زنان رخ می‌دهد؟

معمولا این نوع مشکل در موارد خاصی اتفاق می‌افتد؛ برخی از مواردی که افتادگی لگن در زنان پدیدار می‌شود شامل دوران پس از بارداری و زایمان، پیشرفت سن، کاهش سطح استروژن، فعالیت‌های سنگین و نادرست فیزیکی است که شایع‌ترین آن افتادگی لگن پس از بارداری و زایمان است؛ پس از بارداری، عضلات تحتانی به دلیل کشیدگی‌های زیادی که رخ می‌دهد ممکن است ضعیف شوند و باعث افتادگی در این اندام شوند.

با اطلاعاتی که داریم مشخص است عارضه POP می‌تواند نتیجه‌ای از عوامل مختلف همچون ژنتیک نیز باشد که هر کدام نیازمند رویکردهای مختلفی برای پیشگیری و درمان افتادگی لگن است.

انواع افتادگی لگن

افتادگی لگن دارای انواع مختلفی همچون افتادگی جلویی و افتادگی عقبی است که اگر آن‌ها را بشناسید مسلما در صورت بروز اتفاق نوع آن و نحوه درمان افتادگی لگن را شناخته و بهتر وارد عمل می‌شوید. انواع افتادگی لگن شامل گرید 1 2 و 3 می‌شود که هر کدام روش‌های درمانی خاص خود را دارند؛ در ادامه به بررسی هر یک می‌پردازیم.

افتادگی لگن گرید 1

درصورتی که در معاینات افتادگی cystocele rectocele گرید 1 باشد درمان به راحتی با اقدامات و ورزش‌های خاص مانند کگل، فیزیوتراپی لگن ، لیزر درمانی انجام می‌شود.

افتادگی لگن گرید 2

درمواردی که افتادگی درجه بالاتری داشته و از نوع گرید 2 باشد بیمار بیشتر متوجه تغییرات می‌شود. علائمی به شرح ذیل را مشاهده می‌کند:

• عطسه
• پرش ادرار
• سرفه
• حس گشادی واژن

از طریق انجام معاینات این اختلال تشخیص داده می‌شود. در بسیاری از موارد این اختلال نیز با لیزر درمانی به دفعات لازم و کامل می‌توان مشکل را برطرف کرد. البته بیمار بعد از درمان باید تحت نظر باشد. فرد باید در این مدت ورزش‌هایی که پزشک متخصص زنان توصیه می‌کند را انجام دهد.

افتادگی لگن گرید 3

در صورتی که میزان افتادگی لگن شدیدتر باشد بافت واژن کاملا گشاد شده، پارگی داخل واژن وجود دارد. در این موارد فرد احساس خوبی نسبت به این وضعیت ندارد . پزشک با معاینات درجه این افتادگی را تشخیص می‌دهد. در این وضعیت تنها راه درمان جراحی است. از طریق جراحی بافت‌های اضافی واژن برداشته می‌شود . واژن کاملا تنگ می‌شود. cystocele rectocele کاملا برطرف می‌شود . از این طریق لگن تنگ‌تر شده و تا آخر عمر دچار افتادگی لگن نمی‌شود. از طریق این جراحی از بروز معضلات بعدی نیز پیشگیری می‌شود.

در مواردی هم میزان افتادگی شدیدتر است و واژن به بیرون افتاده که اصطلاحا به آن پرولپس واژن می‌گویند؛ این حالت در افرادی که سن بالایی دارند یا چاق هستند، زایمان متعددی داشتند یا افرادی که قبلا پارگی مزمن داشته‌اند ولی درمانی انجام نداده‌اند، مشاهده می‌شود. در این وضعیت توصیه به انجام هیستروسکوپی برای خارج کردن رحم می‌شود . بعد از انجام این جراحی ترمیم انجام می‌شود . این مورد بسیار بندرت در افراد مشاهده می‌شود.

اصلی ترین علت های ابتلا به افتادگی لگن چیست؟

یکی از عوامل اصلی افتادگی لگن، ضعف و آسیب به عضلات پرینه و لیگامنت‌های موجود در ناحیه لگن است. این ضعف می‌تواند به دلیل عوامل مختلفی مانند پیری، آسیب‌های اسکلتی-عضلانی، فعالیت‌های سنگین و یا بارداری رخ دهد. همچنین، شرایطی مانند استحکام غیرعادی مفاصل و یا عوامل وراثتی نیز می‌توانند به شل شدگی لگن منجر شوند. در هر صورت بعد از مدتی نیاز به درمان ضروری خواهد بود.

سخن آخر

اختلالات کف لگن می‌توانند منجر به مشکلات متنوعی شود از جمله درد لگنی، ناتوانی در کنترل دفع و حتی مشکلات در حرکت و فعالیت‌های روزمره. برای درمان این اختلالات، ابتدا تشخیص دقیق و علت‌یابی از طریق تصویربرداری ممکن است لازم باشد. سپس، برنامه‌های درمانی شامل فیزیوتراپی، تمرینات تقویتی و کنترل وزن ممکن است به کمک این افراد باشد. همچنین، استفاده از وسایل پزشکی مثل کفش‌ها و وسایل پشتیبانی می‌تواند در بهبود وضعیت کف لگن و کاهش عوارض آن مؤثر باشد. در برخی موارد نیاز به روش‌های جراحی هم وجود دارد تا بهبودی موثرتری ایجاد شود.

سوالات متداول