درمان افتادگی لگن

افتادگی لگن درجات متفاوت و متعددی دارد . در این مواردی بیمار تغییر حس خاصی ندارد و علائم خاصی مشاهده نمی کند. فقط احساس می کند نسبت به قبل واژن گشادتری دارد یا نیاز به دفع مزاج بیشتر شده و فاصله زمان برای ادرار کردن کوتاهتر شده است . افتادگی لگن یک وضعیت است که ممکن است به علت ضعیف شدن عضلات پیرینه، آسیب‌های اسکلتی-عضلانی یا عوامل دیگر ایجاد شود. درمان این وضعیت بستگی به علت اصلی و شدت افتادگی دارد. تمرینات تقویتی عضلات پیرینه، فیزیوتراپی، و استفاده از وسایلی مانند لگن‌بندها و پشتیبان‌های مخصوص می‌تواند بهبودی موثری در افراد با افتادگی لگن ایجاد کند. همچنین، در موارد شدیدتر ممکن است نیاز به جراحی جهت تقویت و استحکام بخشیدن به ساختارهای اطراف لگن باشد. درمان مناسب با مشاوره و همکاری میان پزشک، فیزیوتراپیست و متخصصان مرتبط می‌تواند بهبود قابل توجهی در درمان افتادگی لگن به دنبال داشته باشد. اگر میخواهید همه چیز را در اینباره بدانید، تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

اصلی ترین روش های درمان افتادگی لگن شامل چه مواردی می شود؟

برای درمان افتادگی لگن روش‌های مختلفی وجود دارد. چند روش معمول برای این درمان عبارتند از مواردی که در ادامه مقاله به آن می پردازیم:

• تمرینات تقویتی و فیزیوتراپی: تقویت عضلات پرینه و استفاده از تمرینات و روش‌های فیزیوتراپی برای بهبود وضعیت عضلات و افزایش استحکام آنها بسیار کمک کننده است. در این زمینه بهره گیری از ورزش کگل توصیه می شود.
• استفاده از وسایل کمکی: از وسایلی مانند لگن‌بندها، پشتیبان‌ها و ابزارهای کمکی دیگر برای حمایت از لگن و کاهش فشار بر روی آن استفاده می‌شود.
• درمان ها دارویی در مواردی که این اختلال موجب ایجاد عوارض بعدی نظیر عفونت شده است، ممکن است پزشک داروهایی را تجویز کند که برای کاهش التهاب و درد و یا بهبود عملکرد عضلات مورد استفاده قرار می‌گیرند.
• جراحی: در موارد شدید وقتی که سایر روش‌ها موثر نباشند، ممکن است به جراحی نیاز باشد. این جراحی‌ برای تقویت و استحکام بخشیدن به ساختارهای اطراف لگن انجام می‌شوند.

چرا نیاز به درمان افتادگی لگن الزامی است؟

نیاز به این درمان الزامی است. به این دلیل که افتادگی لگن علی الخصوص در درجات بالاتر می تواند منجر به ایجاد عوارضی از جمله مواردی که در دامه به آن اشاره می کنیم شود:

عوارض افتادگی لگن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد و ناراحتی در ناحیه لگن : درد در ناحیه لگن که ممکن است به صورت مزمن و پریودیک باشد.  
• محدودیت های حرکتی: ممکن است افراد با افتادگی لگن مشکلاتی در حرکت کردن، راه رفتن یا تحمل وزن بدن داشته باشند.
• ناتوانی جنسی: برخی افراد  به دلیل عوارض افتادگی لگن، مشکلاتی در عملکرد جنسی دارند
• ناتوانی در کنترل دفع: ممکن است کنترل دفع ادرار و مدفوع برای افراد با افتادگی لگن به دلیل ضعیف شدن عضلات مربوطه دشواری‌هایی ایجاد کند.

✅ کیست بارتولن چیست؟

انواع افتادگی لگن

افتادگی لگن گرید1

درصورتی که در  معاینات افتادگی cystocele rectoceleگرید 1 می باشد درمان به راحتی با اقدامات و ورزش های خاص مانند کگل، فیزیوتراپی لگن ، لیزر درمانی انجام می شود .

افتادگی لگن گرید 2

درمواردی که افتادگی درجه بالاتری داشته و از نوع گرید 2 باشد بیمار بیشتر متوجه تغییرات می شود . علائمی به شرح ذیل را مشاهده می کند:

• عطسه
• پرش ادرار
• سرفه
• حس گشادی واژن

از طریق انجام معاینات این اختلال تشخیص داده می شود . در بسیاری موارد این اختلال نیز با لیزر درمانی به دفعات لازم و کامل می توان مشکل را برطرف کرد . البته بیمار بعد از درمان باید تحت نظر باشد .فرد باید در این مدت ورزش هایی که پزشک متخصص زنان توصیه می کند را انجام دهد.

افتادگی لگن گرید 3

در صورتی که میزان افتادگی لگن شدیدتر باشد بافت واژن کاملا گشاد شده ، پارگی داخل واژن وجود دارد . در این موارد فرد احساس خوبی نسبت به این وضعیت ندارد . پزشک با معاینات این درجه این افتادگی تشخیص داده می شود . در این وضعیت تنها راه درمان جراحی می باشد . از طریق جراحی بافت های اضافی واژن برداشته می شود . واژن کاملا تنگ می شود . cystocele rectocele کاملا برطرف می شود . از این طریق لگن تنگ تر شده و تا آخر عمر دچار افتادگی لگن نمی شود . از طریق این جراحی از بروز  معضلات بعدی پیشگیری می شود.

در مواردی که میزان افتادگی شدیدتر است و واژن به بیرون افتاده که اصطلاحا به آن پرولپس واژن می گویند . این حالت در افرادی که سن بالا دارند یا چاق هستند ، زایمان متعددی داشتند یا افرادی که قبلا پارگی مزمن داشته اند ولی درمانی انجام نداده اند ، مشاهده می شود . در این وضعیت توصیه به انجام هیستروسکوپی برای خارج کردن رحم می شود . بعد از انجام این جراحی ترمیم انجام می شود . این مورد بسیار بندرت در افراد مشاهده می شود.

اصلی ترین علت های ابتلا به این اختلال چیست؟

یکی از عوامل اصلی افتادگی لگن، ضعف و آسیب به عضلات پرینه و لیگامنت‌های موجود در ناحیه لگن است. این ضعف می‌تواند به دلیل عوامل مختلفی مانند پیری، آسیب‌های اسکلتی-عضلانی، فعالیت‌های سنگین و یا بارداری رخ دهد. همچنین، شرایطی مانند استحکام غیرعادی مفاصل و یا عوامل وراثتی نیز می‌توانند به افتادگی لگن منجر شوند. در هر صورت بعد از مدتی نیاز به درمان ضروری خواهد بود.

سخن آخر

اختلالات کف لگن می‌توانند منجر به مشکلات متنوعی شود از جمله درد لگنی، ناتوانی در کنترل دفع و حتی مشکلات در حرکت و فعالیت‌های روزمره. برای درمان این اختلالات، ابتدا تشخیص دقیق و علت‌یابی از طریق تصویربرداری ممکن است لازم باشد. سپس، برنامه‌های درمانی شامل فیزیوتراپی، تمرینات تقویتی و کنترل وزن ممکن است به کمک این افراد باشد. همچنین، استفاده از وسایل پزشکی مثل کفش‌ها و وسایل پشتیبانی می‌تواند در بهبود وضعیت کف لگن و کاهش عوارض آن مؤثر باشد. در برخی موارد نیاز به روش‌های جراحی هم وجود دارد تا بهبودی موثرتری ایجاد شود.

سوالات متداول